Takie pytanie powinny sobie zadać władze każdego podmiotu leczniczego, którym zainteresowały się media w kontekście szeroko pojętego błędu medycznego.
Zwłaszcza po fiasku sprawy o pomówienie, które szpital w Zduńskiej Woli wytoczył byłej pacjentce, a która zakończyła się z sukcesem dla pacjentki.
Dla przypomnienia – chodziło o sprawę śmierci noworodka i słynny już artykuł na ten temat. Szpital zarzucił pacjentce, że wersja podana w mediach przez pacjentkę jest nieprawdziwa i zdecydował się oskarżyć ją o pomówienie.
Kto doradził taki krok dyrekcji szpitala, nie wiem.
Zgodnie z art. 5 prawa prasowego:
Każdy obywatel, zgodnie z zasadą wolności słowa i prawem do krytyki, może udzielać informacji prasie.
Nikt nie może być narażony na uszczerbek lub zarzut z powodu udzielenia informacji prasie, jeżeli działał w granicach prawem dozwolonych.
To oznacza, że pacjentka mogła wyrażać swoje opinie na temat opieki w szpitalu, oczywiście pod warunkiem, że nie przekazywała informacji nieprawdziwych. Miała zaś prawo do dokonania oceny postępowania personelu szpitala.
Tak naprawdę za rzetelność opublikowanego materiału odpowiada jego autor, czyli dziennikarz, bo to on powinien sprawdzić fakty i zweryfikować informacje.
Prasa jest zobowiązana do prawdziwego przedstawiania omawianych zjawisk.
Dziennikarz ma obowiązek działania zgodnie z etyką zawodową i zasadami współżycia społecznego, w granicach określonych przepisami prawa.
Dziennikarz jest obowiązany:
1) zachować szczególną staranność i rzetelność przy zbieraniu i wykorzystaniu materiałów prasowych, zwłaszcza sprawdzić zgodność z prawdą uzyskanych wiadomości lub podać ich źródło,Do odpowiedzialności za naruszenie prawa spowodowane opublikowaniem materiału prasowego stosuje się zasady ogólne, chyba że ustawa stanowi inaczej (chodzi tutaj o odpowiedzialność cywilną czy karną).
Czy w przypadku tej sprawy dziennikarz zachował się rzetelnie?
{ 6 komentarze… przeczytaj je poniżej albo dodaj swój }
Nie czy, ale kiedy i jak oskarżać o pomówienie.
Kto doradził? Nie wiem, kto zdecydował, ale na pewno szpital wziął pod uwagę zdanie szpitalnego radcy prawnego lub zewnętrznej kancelarii.
Sam art. 5 Prawa prasowego nie chroni przed możliwością oskarżenia o pomówienie, nie stanowi kontratypu. Wobec mediów, a właściwie ich odbiorców, znacznie lepiej działa rzeczowe – na ile pozwala granica tajemnicy medycznej – omówienie przypadku, przedstawienie analizy i przedsięwziętych środków zapobiegawczych. Kwestie prawne lepiej pozostawić prawnikom, i tu rzeczywiście pomieszano temat i środek przekazu.
moim zdaniem zachował się niepoprawnie ale ciężko jest wygrać sprawę o pomówienie.
‚Podpowiedź’ prawdopodobnie uzyskana została od ‚szwagra’, bo wystraszony lekarz zwyczajnie bał się o swoją skórę, więc trzeba było reagować. A prawdą oczywistą jest, że podobne zdarzenia mają miejsce zdecydowanie zbyt często.
O kwestii rzetelności i etyki dziennikarzy można rozmawiać godzinami. Jest temat rzeka o nie wiadomych brzegach.
Rzetelność dziennikarza to rzecz bardzo rzadko spotykana, dla sensacji i dobrego tematu zrobią wszystko, a prawda zazwyczaj leży gdzieś po środku…
Osobiście uważam, że zawsze warto walczyć o prawdę, nawet jak szanse powodzenia są znikome…